ბულინგი მწვავე პრობლემას წარმოადგენს, როგორც მთელ მსოფლიოში, ისე საქართველოში. ბულინგი არის ძალადობის ერთ-ერთი ფორმა, რომელიც ძირითადად სკოლებში გვხვდება.
მაღალსართულიანმა კორპუსმა რომანის სახლი და ეზო დაჩრდილა. სახლის ოთახები დანესტილია, მშენებლობიდან კი როგორც ბენეფიციარი ამბობს, პერიოდულად სამშენებლო ნარჩენები ცვივა, რის გამოც, ეზო პარკინგისთვის გამოუსადეგარია.
საწარმოში, რომელიც „ყოფილი პატიმრების გაძლიერების პროექტის“ ფარგლებში ამოქმედდა, ყოფილი პატიმრები და მათი ოჯახის წევრები არიან დასაქმებული.
„ყოფილი პატიმრების, პატიმართა ოჯახებისა და პრობაციონერების მხარდაჭერის პროგრამის“ ფარგლებში, ბენეფიციარებმა „დემოკრატიის ინსტიტუტში“ ციფრული მარკეტინგისა და სოციალური მედიის მორიგი ტრენინგი გაიარეს.
“დემოკრატიის ინსტიტუტში“ ყოფილი პატიმრებისა და პრობაციონერებისთვის, ასევე პატიმართა ოჯახის წევრებისთვის არაერთი ტრენინგი ჩატარდა. სამუშაოს მაძიებელთათვის CV-სა და სამოტივაციო წერილის მომზადება, ციფრული მარკეტინგი, ბიზნესის მართვის ტრენინგი, ინგლისური ენის კურსები.
სასკოლო ღონისძიება „ყოფილი პატიმრების, პატიმართა ოჯახებისა და პრობაციონერების მხარდაჭერის პროგრამის“ ფარგლებში წელს მეორედ ჩატარდა. პროექტი ბევრ სხვადასხვა კომპონენტს მოიცავს, მათ შორის, ერთ-ერთი მთავარი მიმართულება ყოფილი პატიმრებისა და პრობაციონერების, ასევე ოჯახის წევრების განათლებისა და დასაქმების ხელშეწყობაა.
ციცო ბოლქვაძე 40 წლისაა და ახლა საკუთარი, მცირე სამკერვალო აქვს. თუმცა მანამდე დიდ სამკერვალო კომპანიაში იყო დასაქმებული, სადაც, როგორც თავად ამბობს, ზეგანაკვეთურად მუშაობდა ანაზღაურების გარეშე, ვერც შვებულებით სარგებლობდა და ვერც ოჯახის წევრებს უთმობდა დროს.
თოფის მონუმენტი, დაკიდული ხიდი, II მსოფლიო ომის დროინდელი ქვემეხი, ცხემლარას თაღოვანი ხიდი, დუნგას ჩანჩქერი, მუზეუმი და სხვა ტურისტული ადგილები ვიზიტორებისთვის განსაკუთრებულად შთაბეჭდავი იყო.
“დემოკრატიის ინსტიტუტის” გარდა, ზურა გოგიბერიძე არასამთავრობო ორგანიზაცია ,,სიდას“ ბენეფიციარიცაა. "სიდას" დახმარებითა და ევროკავშირის დაფინანსებით მას სხვადასხვა სახის მასალა და ტექნიკა გადაეცა, რომელმაც საბოლოო ჯამში ხელი შეუწყო მის მიერ შესრულებული სამუშაოს უფრო ეფექტიან შესრულებას.
„რუსთავის ციხეში ვისწავლე ყველაფერი, იქ ერთი ქალბატონი იყო, რომელმაც სტრესის დასაძლევად მასწავლა თექაზე მუშაობა. მატყლს ოჯახში ყოველთვის ვამუშავებდით, მაგრამ შეღებვა, მოთექვა და მერე ხატვა სულ სხვა რამეა, რაც მამშვიდებს და მაბედნიერებს, ამ საქმემ წამომაყენა ფეხზე,“ – ამბობს ყოფილი პატიმარი.